Canım babacığım, Ne çok özlemişim meğer sizi, otuz dört yıl olmuş gideli.  Neredeyse ömrümün tam ortasında gitmişsiniz.  Beni öperken, severken nasıl içinizin titrediğini bu gün gibi hatırlıyorum.  Daha on dört yaşındayken kaybetmişsiniz anne ve babanızı, yokluk yıllarında şehirden şehire göçerken kaybettiğiniz dört kardeşinizi gözünüzde biriken o damlacıkla anlatırdınız.  Bir çift ayakkabıyla üniversiteyi nasıl okuduğunuzu yokluğun ne olduğunu anlatır ama bizleri…