Dünyada yalnız bir tek lisan vardır ki her yerde geçer, insanlara heyecan ve mutluluk katar.  MÜZİK.

Gerçekten de müzik her zaman insanları heyecanlandıran, ruh halinde kıpırdaşmayı sağlayan bir ortak paydaya sahiptir. Birinci ve ikinci dünya harbinde bile müzikti insanları sıkıntılarından arındıran.  Dünyanın en büyük finansal faciası olarak tanımlanan Amerika’daki borsanın çöküşü değil miydi Afroamerikan’larla cazı yaratan?  Afroamerikan kölelerin çektiği azaplar değil miydi Blues’u yaratan?  Altmışlara yetmişlere imza atan müzikaller değil miydi insanları mutluluktan zıplatan? Hatta bazı cenazelerde bile caz müziği çalınır ve nihayetinde kiliselerde gospel denen müzikler dinlenirdi.  Ülkelerin simgesi olmuştu, örneğin Zorba’nın Sirtakisi, Yunanistan’ın milli marşından bile daha güçlü tanınmıştı.  İzmir marşı değil mi hepimizi heyecanla yerinden zıplatan ve avaz avaz eşlik ettiren.

Hamilelikte klasik müzik dinleyenlerin çocukları daha dingin ve zeki oluyormuş.

Folklorik, klasik, pop müzikler gençlerin müziğe ayak uydurarak dans etmeleri bale yapmaları ne müthiş bir spordur.  Hem oyalar hem kültürel zenginliklerin yanı sıra hoş vakit geçirmelerini sağlar.  Yaşlandıkça dinlenen müzik insanları gençliğine romantizmi yaşadıkları döneme götürür.

Bir televizyon reklamından müziği kaldırın tuzsuz yağsız pilava dönmez mi?

Yani daha ana rahmindeyken başlayan müzik sevgisi bizi mezara kadar götürüyor.  İşte müzik sevgisi böyle bir şey.  İlla bir şey çalman veya söylemen gerekmiyor dinlemen yetiyor mutlu olman için.  Hepinize mutlu dinletiler….