Aşı araştırılmaları invitro yani cansız ortamda yapılarak ortaya çıkan hastalıklardan koruyucu bir medikal uygulamadır.

Ne çabuk unuttuk, her akşam TV’de hangi ilde kaç hastalanan ve kaç ölen vakanın  olduğunu takip ettiğimiz günleri. Birisinde Covid çıktımı bütün aile ölüm bekler konumda olurdu.  O günlerde hemen herkes “keşke bir aşımız olsaydı da korunabilseydik” diye adeta bir birbirimize dert yanardık.

Aşılar birkaç türlü olmakta, hepsi belli bir hastalığı önlemekte veya insan vücudunda oluşan bir zehiri bertaraf etmekte kullanılmakta.  Covid de de aynen o oldu. Ülkemize ilk giren Çin malı aşıyı olabilmek için yırtındık, hastanelerde kuyruk bekledik ve aşımızı oluverince toplum içinde adeta “ben aşı oldum” diye kasılanlar bile olmuştur. Daha sonra Alman aşısı gelince herkes gene hastanelere koşarak bir diğerinin sırasını kapmaya uğraşarak aşı olundu.

Aşılar, yukarıda yazdığım gibi insan deneylerine ve ilaçların ruhsat alırken girdikleri o uzun test sürecine girmeden halkın kullanımına sunulurlar. Nitekim Covid aşısı çıktığında seçim hakkımız vardı, bir yanda virüsü kapıp ölüm riskine girmek, diğerinde ise küçük de olsa bir yan ve ters etki olabilir riskini almak. Doğrusu ben aşı olmayı tercih edenlerdenim, nitekim hastalık bu günde ortalık da ama ölümcül değil bunda mutlaka olduğumuz aşının da direncimizi arttırdığına inanıyorum. Şimdi o günlere dönecek olursak anneniz hastanede yoğun bakımda ve size sorsalar aşı yaptırır mıydınız?  Bugün kansere aşı geliştirilebilse ve size sorsalar kanserden korunmak için aşı yaptırır mısınız diye cevabınız ne olur du acaba.

Şimdi durup dururken aşılar böyleymiş şöyleymiş diye ahkam kesmek ne doktorlara ne de ahlaklı düşünen birine yakışmaz. Dünya, pandemi sürecince aşı olmamış olsaydı değil bir milyon kayıpla pek çok milyon kayıpla karşılaşılabilirdi. Yani şu bilinmeli ki ev yanarken sıkılacak suyun kalitesine bakılmaz, varsa deniz suyunu basarsınız söndürmeye çalışırsınız tıpkı Covid de olunan aşılar gibi.